Sōgō shōsha berkembang di Jepun hasil daripada beberapa faktor yang unik kepada Jepun.[11] Keterpencilan geografi Jepun dan bahasa serta budaya yang unik semuanya telah meningkatkan kos maklumat dan rundingan. Penutupannya dari dunia luar selama lebih 200 tahun bermakna perdagangan perlu dibangunkan dalam tempoh masa yang sangat singkat berbanding Eropah, di mana rangkaian secara semula jadi boleh berkembang dalam tempoh masa yang lebih lama. Jepun juga mempunyai kekurangan pasaran modal yang berkesan untuk membiayai syarikat, dan asas perindustriannya sebahagian besarnya terdiri daripada perusahaan industri kotej yang tidak dapat memasarkan sendiri, berbeza dengan firma yang lebih besar yang berleluasa di Barat.[2]

Chaebol Korea Selatan mengikuti jalan yang sama untuk dalam proses pembangunan syarikat perdagangan pada pertengahan 1970-an.[7] Organisasi jenis konglomerat yang serupa wujud di India seperti Kumpulan Reliance dan Kumpulan TATA .

Amerika Syarikat juga cuba mencontohi model perniagaan untuk menggalakkan eksport pada awal tahun 1980-an dengan penggubalan Akta Syarikat Dagangan Eksport 1982.

Pada masa undang-undang itu dibahaskan, Mitsui & Co., salah sebuah sogo shosha ialah pengeksport keenam terbesar dari Amerika Syarikat, dan sogo shosha menyumbang kira-kira separuh daripada perdagangan masuk dan keluar Jepun.[2]